Rouwbrief - Guido Convents, bestuurslid van de UBFP
- kgiraud1
- 18 sep
- 6 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 19 sep
Met veel verdriet delen wij u mee dat Guido Convents op woensdag 10 september in het ziekenhuis van Leuven is overleden.
Guido was meer dan 25 jaar lid van het bestuursorgaan van de UBFP en was een historische figuur binnen onze vereniging. Door zijn goede humeur, zijn toewijding en zijn nauwgezetheid was hij bij iedereen geliefd. Onze gedachten gaan uit naar de naasten van Guido in deze moeilijke tijd.
We willen hem eer betonen tijdens de volgende vertoning in het kader van het eeuwfeest, op donderdag 25 september in CINEMATEK. Deze hommage zal worden herhaald tijdens onze volgende Algemene Vergadering, een moment van samenzijn waaraan Guido elk jaar bijdroeg met zijn waardevolle energie.
Eerbetoon door Freddy Sartor
Over film praten en over de diverse projecten waar hij mee bezig was. Guido deed niets liever: de eminente filmhistoricus, de gepassioneerde filmliefhebber, de bezige bij, de polyglot, de geboren verteller, de BourgondiĆ«r, ā¦ in die volgorde zo ongeveer. Guido straalde een enorme vitaliteit, enthousiasme, passie en positivisme uit. Altijd. En overal.Ā
Hij werkte voor de katholieke film- en media-organisatie Signis (eerder OCIC), waar hij onder meer verantwoordelijk was voor de samenstelling van respectievelijk de Signis, de Oecumenische of de interreligieuze juries op alle belangrijke filmfestivals wereldwijd.
Hij had geschiedenis en antropologie aan de KUL in Leuven en in Lissabon gestudeerd. Samen met bloodbrother Guido Huysmans (+ 2014) organiseerde hij vanaf 1996 (tot 2024) het Afrika Filmfestival (AFF) in Leuven en omstreken met als doel: dankzij film het aanreiken van een correctere beeldvorming van het continent. Echt baanbrekend werk. Het festival werd al snel een begrip voor de diverse Afrikaanse gemeenschappen in BelgiĆ«.Ā
Intussen schreef hij talloze artikels en boeken over de Afrikaanse film en over film en religie onder meer.
In 1999 promoveerde hij tot doctor in de geschiedenis met een verhandeling waar hij 20 jaar opzoekingswerk voor had gedaan. Het zou in ingekorte versie in boekvorm worden gepubliceerd met als titel: āVan kinetoscoop tot cafĆ©-cinema, de eerste jaren van de film in BelgiĆ« 1894-1908ā.
Als historicus van dienst schreef hij momenteel de historiek van de 100-jarige Filmpersbond de UnieĀ van de Belgische Filmpers (UBFP-UPCB), waarvan hij ruim 30 jaar lang de toegewijde secretaris was. Bij de leden was hij ook bekend als de gedreven ceremoniemeester tijdens de discussies en de stemmingen voor de jaarlijkse filmprijzen.
Met zijn heengaan verdwijnt een innemende persoonlijkheid en een erudiete filmhistoricus.Ā
Guido Convents werd 69 jaar.
Freddy Sartor
UBFP Raad van Bestuur
Ik zal me altijd zijn sprankelende ogen herinneren telkens wanneer we elkaar tegenkwamen: op festivals, bij filmvertoningen of elk jaar tijdens de algemene vergadering van de vereniging. Guido straalde een aanstekelijk enthousiasme uit: zelfs op dagen dat ik in een slechte bui was, wist hij me aan het lachen te maken. Zijn nauwgezetheid, zijn toewijding, zijn oog voor detail, zowel praktisch als historisch, maakten hem tot een waardevolle collega en medewerker. Sinds mijn komst in de raad van bestuur van de UPCB hadden we regelmatig contact en nam ik vaak contact met hem op voor een vergadering of een belangrijk onderwerp: jammer dat hij geen goede band had met zijn mobiele telefoon, want dan hadden we nog vaker contact kunnen hebben. Als ik aan hem denk, zie ik zijn hoed, zijn glimlach en zijn stem weer voor me, die spaarzaam Nederlands en Frans mengt en de punten telt om de finalisten van de Grand Prix voor de film van het jaar te beoordelen. Zijn vertrek laat een onbeschrijfelijke leegte achter en onze gedachten gaan met hem mee op zijn laatste reis.
Elli Mastorou, UBFP Voorzitter
Het is altijd pijnlijk om een collega te verliezen. Met Guido hebben we een trouwe metgezel verloren, iemand die in de loop der jaren echt het geheugen van onze vereniging was geworden.
Want hoewel hij de wereld rondreisde om de cinema van andere continenten te ontdekken ā ah, zijn passie voor de Afrikaanse cinema ā, stond hij altijd klaar om onze vereniging te begeleiden en te helpen groeien. Zijn steun was voor mij van onschatbare waarde tijdens de tumultueuze jaren die leidden tot de oprichting van de Unie van de Belgische Filmpers. En iedereen die met hem in het comitĆ© heeft samengewerkt, zal zich zijn vriendelijkheid en beschikbaarheid herinneren.
Guido was een onvermoeibare historicus en had onlangs nog contact met mij opgenomen omdat hij bezig was met het schrijven van een boek over het 100-jarig bestaan van de vereniging (āeen werkelijk boeiende geschiedenisā). Hij was altijd op zoek naar informatie en streefde naar nauwkeurigheid, maar bleef daarbij altijd mensgericht : āHet schrijven van deze tekst is een even fascinerend als complex proces. Ik heb vaak gedacht dat er menselijkheid in moest worden verwerkt, niet alleen een reeks feiten, gebeurtenissen of functies. Het zijn de vrouwen en mannen, met hun kwaliteiten en gebreken, die de geschiedenis van de vereniging echt hebben gevormd.ā "Ik vind het bijvoorbeeld buitengewoon dat Van Cottom, deze zachtaardige man, die van mooie vrouwen en sterren hield, ook een gepassioneerd visser was ā internationaal erkend om zijn expertise op dit gebied, vond hij tijdens de oorlog zijn toevlucht in deze andere passie. En hij had ook een echte filosofie rond deze sterren, deze Miss CinĆ© Revue, die soms hun weg naar de film vonden. Hij verdedigde ook de populaire cinema: dat is op zich een kwaliteit, maar om over cinema te praten had je glamour nodig...".
Ik had het voorrecht om het concept van twee hoofdstukken te mogen lezen. Een grondig en nauwgezet werk. Het ultieme werk van een collega en vriend, die we zullen missen.
Dominique Ronse, Voormalig voorzitter van de Beroepsvereniging van de Belgische Filmpers en medeoprichter van de Unie van de Belgische Filmpers
Ik had nooit gedacht dat Guido ons zo vroeg zou verlaten. Het is een groot verlies voor de vereniging, waarvan hij een steunpilaar was. Hij was een referentie en een bijzonder persoon. We zullen zijn kennis, zijn humor en zijn altijd zeer speelse uitspraken zeker missen.
CĆ©line Biourge, UBFP lid
Met het verdwijnen van deze vriendelijke intellectueel uit mijn leven is het alsof een werkelijk deel van mij verdwijnt. Zo was hij die me overtuigde om begin jaren negentig lid bij de Persbond. Het was een wereld die openging voor mij. Dit was iets typisch voor Guido, een deur openen voor anderen. Hun leven veranderen door de daden die hij stelde. Puur professioneel was hij voor mij ook Ć©Ć©n van de belangrijkste journalisten in BelgiĆ« los van een ego. Het belang van zijn journalistiek werk over de Afrikaanse cinema valt nauwelijks te onderschatten. Met veel plezier kocht ik ook een aantal boeken van hem en kwam tot de vaststelling dat weinigen of geen filmjournalisten nog zijn die boeken schrijven. Dat was Guido, een onderzoeker die jarenlang werkte aan bepaalde onderwerpen en vervolgens het resultaat te tonen van zijn werk. Als een bescheiden journalist keek ik al vol bewondering naar die werkethos. Er is ook een persoonlijke toets aan zijn overlijden. Hij is net als mijn broer overleden aan hersentumor. Door mijn werk als treinbegeleider kwam ik vaak tegen en die gesprekken waren nooit banaal maar humaan. Ik ken weinig intellectuelen die zo volks met mensen omgingen. Als je praatte met Guido trad je binnen in zijn wereld van kennis maar ver weg van elke vorm van intellectuele arrogantie. Ik keek ook altijd uit naar de etentjes van de persbond waar altijd aanwezig was met zijn charmante, lichtjes verstrooideĀ houding. Je kon ook nooit kwaad zijn op een man met een duidelijke visie op het leven maar nooit agressief was in het verdedigen ervan. Toen hij een tijdje geleden tijdens een gesprek vertelde over zijn ziekte wist ik dat het verhaal spijtig genoeg geen goed einde kon krijgen. Het werd persoonlijk voor mij omwille van mijn broer.Ā
Dus voor mij is er niet alleen een intellectuele gigant verdwenen maar ook een mens die mens was onder de mensen.
Pierre Raemdonck, UBFP lid
Ik ben al bijna 38 jaar lid van de UBFP en vanaf zijn komst heeft Guido meteen zijn stempel gedrukt, zijn stijl: humor, optimisme, nauwkeurigheid... Hij slaagde er altijd in om een evenwicht te vinden tussen Nederlandstalige en Franstalige leden. Hij was te jong om te sterven, we zullen hem missen... Oprechte condoleances aan zijn familie en alle naasten.
Nicole Debarre, UBFP erelid
Ik heb hem slechts driemaal ontmoet, telkens op de jaarlijkse algemene vergadering,
maar ik vond Guido een zeer fijn, warm persoon. We kenden elkaar niet, maar hij herkende me aan m'n puntige laarzen, die ik blijkbaar twee jaar op rij aantrok!
We hebben er samen om gelachen. Ik weet ook niet of ik me iemand kan voorstellen die beter de telling bij kan houden dan Guido. Puur plezier, die tellingen elk jaar!
Het is toch een belangrijk stukje Belgische filmgeschiedenis/sector dat we kwijtraken.Ā
Kathy Vanhout, UBFP lid
Ik ben verbijsterd en zeer bedroefd door dit vreselijke nieuws.Ā
Guido was iemand die ik enorm waardeerde, een onvermoeibare drijvende kracht achter onze vereniging.
Marc Bossaerts, UBFP lid
Als u wilt bijdragen aan dit artikel, aarzel dan niet om ons uw teksten, foto's of gewoon een paar woorden per e-mail te sturen. info[at]upcb-ubfp.be
